Mordrag pisze:
oprócz paru pszczół z 10 nie ruszającej się warrozy i coś co mogło wyglądać jak warroza która już troszkę tam leżała. Na pewno spróbuję jeszcze jakiś metod leczniczych. Ale nie wiem w jaki dokładnie sposób wzięła się przed ulem warroza, czy mogła spaść w wyrzucanych pszczół?
Tak
Zdeformowane skrzydła u pszczół a raczej prawie ich brak to Wirus
Wirus zdeformowanych skrzydeł
Wirus zdeformowanych skrzydeł. Wirus ten został
wyizolowany po raz pierwszy w 1980 r. z pszczół ze
zdeformowanymi (słabo wykształconymi skrzydłami)
z Japonii. Obecnie jest szeroko rozpowszechniony prawie
wszędzie, gdziekolwiek jest obecna warroza do tej
pory nie ma publikacji o występowaniu DWV w Nowej
Zelandii, gdzie warroza pojawiła się dopiero w 2000 r.,
są jednak wzmianki na ten temat na stronie internetowej
Ministerstwa Rolnictwa i Leśnictwa Nowej Zelandii
(
http://www.maf.govt.nz/mafnet/press/150307bee.htm).
Objaw nie do końca wykształconych skrzydeł dawniej
przypisywano działalności V. destructor. Do pojawienia
się objawu zdeformowanych skrzydeł niezbędne jest
wysokie miano DWV w czasie kształtowania się zawiąz-
ków skrzydeł, tzn. w czasie stadium poczwarki z biały-
mi oczami co możliwe jest w przypadku silnej in-
wazji V. destructor. Obecność silnej inwazji jest czynni-
kiem niezbędnym do pojawienia się klinicznej postaci
zakażenia DWV u owadów . Dotąd nie jest znany
mechanizm działania wirusa prowadzący do uszkodzeń;
kalekie pszczoły są usuwane z ula i zamierają. Zakaże-
nie DWV rozwija się w rodzinach powoli. W miarę upły-
wu czasu rodziny słabną coraz bardziej. Naturalną, choć
mało efektywną drogą zakażania wirusem jest droga po-
karmowa; wirus znaleziony został w mleczku pszczelim
oraz pokarmie larw starszych. Wirus może szerzyć się
również drogą transowarialną; wykrywany był zarów-
no w matkach pszczelich, jak i ich jajach (16, 17, 35).
Stwierdzono go także w pęcherzykach nasiennych i na-
sieniu trutni. DWV może namnażać się również
w samym roztoczu V. destructor. Zlikwidowanie silnej
inwazji Varroa nie od razu doprowadzi do uzdrowienia
pasieki. Kalekie pszczoły można obserwować jeszcze
przez pewien czas w kolejnym sezonie pszczelarskim
. DWV jest podobny pod względem serologicznym
do egipskiego wirusa pszczół (EBV) (2).
Wirus Kakugo oraz wirus Varroa destructor-1. Wi-
rusy te zostały odkryte w ostatnich latach . Są one
bardzo podobne do DWV i brak jest jeszcze zgodności
co do tego, czy są to oddzielne wirusy, czy warianty wi-
rusa zdeformowanych skrzydeł. Pod względem sekwen-
cji nukleotydów kwasu nukleinowego KV wykazuje 98%
podobieństwo do DWV. Według Fujiyuki i wsp.
wirus Kakugo atakuje układ nerwowy pszczół, powodu-
jąc ich dużą agresywność. Jest to drugi po wirusie cho-
roby woreczkowej czerwiu czynnik wirusowy wywołu-
jący zmiany w zachowaniu się owadów. VDV-1 jest
wirusem stwierdzonym zarówno w pszczołach, jak i w
roztoczu V. destructor. Namnaża się w obu organizmach
. Podobieństwo do DWV wynosi 95% na poziomie
kwasu nukleinowego oraz 99% na poziomie kodowa-
nych aminokwasów . Według Berenyi i wsp. (14),
analiza filogenetyczna różnych szczepów DWV oraz
pobranych z banku genów sekwencji kwasu nukleino-
wego KV i VDV-1 wskazuje, że są to odrębne wirusy
Co można dodać to to że należało by wymienić matkę i leczyć leczyć leczyć warooę
WIRUS ZDEFORMOWANYCH SKRZYDEŁ (DWV)
Objawy nie do końca wykształconych skrzydeł kiedyś przypisywano działalności roztocza Varroa. Jednak teraz wiadomo, że należy je wiązać z zakażeniem wirusowym. Wirus zdeformowanych skrzydeł (DWV) został wyizolowany po raz pierwszy w 1980 roku u pszczół z Japonii, wykazujących objawy podobne do porażenia DWV. Obecnie wiadomo, że jest szeroko rozpowszechniony wszędzie gdziekolwiek jest warroza. DWV jest jedną z głównych przyczyn odpowiedzialnych za upadki rodzin pszczelich porażonych warrozą. Duża ilość wirusa musi występować w poczwarkach w czasie kształtowania się zawiązków skrzydeł, aby pszczoły stały się kalekie.
DWV namnaża się w rodzinach powoli. W miarę upływu czasu rodziny słabną coraz bardziej. DWV może powodować zamieranie zarówno czerwiu jak i pszczół dorosłych. Pszczelarz może zaobserwować więc wiele setek kalekich pszczół pełzających przed ulami. Pszczoły takie nie mogą wzbić się w powietrze. Zlikwidowanie nadmiernej inwazji warrozy nie od razu spowoduje uzdrowienie pasieki. Kalekie pszczoły można obserwować nawet w kolejnym sezonie pszczelarskim. Pszczoły ze zdeformowanymi skrzydłami pojawiają się najczęściej późnym latem lub wczesną jesienią drugiego lub trzeciego roku w źle leczonej warrozy, np. nieskutecznie lub zbyt późno.
Bardzo wielu pszczelarzy, którzy w swoich pasiekach zaobserwowali podobne objawy, zaczęło podejrzewać, że w ich rodzinach pszczelich wystąpił zespół masowego ginięcia pszczół, tzw. CCD (colony collapse disorder). Zjawisko to (CCD) traktowane jest obecnie jako zespół chorobowy o złożonej, a częściowo tylko poznanej etiologii. Pewien udział w wywoływaniu tego zespołu chorobowego mogą mieć pasożyty (V. destructor i N. apis), niedobory pokarmowe, środki przeciw warrozie, środki ochrony roślin i czynniki stresogenne (np. transporty pszczół, nadmierne zagęszczenie rodzin na pasieczysku, zbyt częste przeglądy), a czasami błędy hodowlane lub występowanie innych chorób. W rodzinach z zespołem masowego ginięcia pszczół obserwuje się gwałtowny ubytek pszczół zbieraczek, które giną z dala od ula, stąd w gnieździe pozostaje matka z garstką pszczół, czerwiem i z zapasami pokarmu. Późną jesienią obserwuje się często zupełne porzucenie ula przez pszczoły, z którego zapasy pokarmu mogą być rabowane w cieplejsze dni przez inne rodziny. Nasilenie występowania CCD w pasiekach jest różne, ale może wystąpić nawet u 50-90% rodzin, co obserwowano w Kanadzie i USA.
Straty związane z występowaniem chorób wirusowych można znacznie zmniejszyć przestrzegając wieluzaleceń natury sanitarnej. Jednym z najważniejszych zaleceń jest bezwzględny zakaz łączenia rodzin, w których widoczne są objawy chorobowe, z rodzinami zdrowymi oraz korzystanie ze sprzętu i wyposażenia pasiecznego bez dokładnego odkażenia. Należy prowadzić staranne zwalczanie V. destructor, z wykorzystaniem zintegrowanych programów oraz kontroli ich skuteczności, a także aktywnie ograniczać inwazję sporowca pszczelego. Szczególną uwagę należy zwrócić na stan sanitarny pasiek. Trzeba więc prowadzić systematyczne, przynajmniej raz na trzy lata odkażanie użytkowanych uli oraz wymieniać co roku jak najwięcej plastrów. Nie wolno przestawiać plastrów z czerwiem lub zapasami z chorych rodzin do innych. Konieczne jest także zwalczanie szkodników pasiecznych i staranne niszczenie (najlepiej przez spalenie) wszelkich odpadków.
Z epizootycznego punktu widzenia wskazane jest wykonanie badań diagnostycznych w kierunku chorób wirusowych w celu ustalenia dalszego postępowania w pasiece z zakażonymi rodzinami. Zaleca się jednak likwidowanie wszystkich rodzin wykazujących nasilone objawy chorób wirusowych. Wskazane jest zatem utrzymywanie w pasiekach tylko silnych rodzin, dbanie o ich kondycję hodowlaną i zdrowotność, zapewnienie dobrej bazy pokarmowej oraz ochrona przed innymi chorobami, zatruciami i szkodnikami, a przede wszystkim systematyczne ograniczanie inwazji Varroa destructor i Nosema apis.
.......................
Pszczoły pyszcząc komórki z zamarłych wcześniej larw wyżuciły nie tylko larwy ale i warozę