FORUM PSZCZELARSKIE "AMBROZJA" WITA MIŁOŚNIKÓW

Cześć wszystkim
Postanowiłem zajrzeć na te forum bo kiedyś interesowałem się pszczołami. Jakieś 25lat temu za dzieciaka pomagałem ojcu przy naszych pszczołach, nie było tego wiele ale jakoś z 19 uli.
Mój ojciec miał ule, mój dziadek miał ule i myślę ,że powinienem do tego wrócić by chociaż podtrzymać tradycję rodzinną i raczej nie ma to nic wspólnego z szeroko pojętą ideą "ratujmy pszczoły" o której się ostatnio słyszy.
Nie bardzo miałem ciąg do tego typu zadań i mój ojciec po prostu z racji wieku przestał się tym zajmować. Pamiętam też jak kilka razy nasze ule po prostu ktoś poprzewracał i z 19 zrobiło się 5 gdy stało się to w zimie. Średnio raz w roku był jakiś incydent gdzie ule albo leżały, albo miały zrzucone daszki, działo się to w różnych okresach roku.
Ojciec nie miał już na to siły ani nie zgłaszaliśmy tych incydentów na policje bo wtedy oni mieli to po prostu gdzieś, a jeden taki zgłoszony incydent nigdy nie został rozwiązany przez naszych policjantów.
No cóż tyle tytułem wstępu, z tego co tu czytam i z innych dostępnych źródeł wiem już jak bardzo niedouczony jestem jeśli chodzi o terminologię, a i budowa uli jest inna niż te co my mieliśmy. Chciałbym wrócić do tego i daje sobie czas na naukę i przygotowania.

Pepemag, witaj, powodzenia w odbudowie pasieki, sprzęty jakieś pozostały ?

Transportówka, widelec do odsklepiania, kilka uli stoi po wsiach przed domem ludzi, bo ojciec lubił je piękne robić.
Jeden w stylu kościółka z wieżą i dzwoneczkiem w środku, a reszta to na wzór starych chat krytych strzechą z oknami i drzwiami (imitacje)

Witam i pozdrawiam powodzenia w odbudowie pasieki. Pszczelarstwo jest jak narkotyk kto raz zacznie pracować z pszczółkami trudno jest się rozstać.

Witaj, spełniaj marzenia .Powodzenia.

_________________
Ewa
Nie sztuką jest leczyć. Sztuką jest zdrowych przy zdrowiu utrzymać.

Mimo iż historia moja z pszczołami skończyła się jakieś 25 lat temu, pamiętam że z ojcem pracowaliśmy na warszawiakach i z dziada pradziada w mojej rodzinie nie praktykował nikt niczego innego. Nie było mowy o jakiejś innowacji, powałkach, korpusach, dennicach wszystko trochę na barbarzyńce i tylko dokarmiaczka w postaci prostej skrzyneczki drewnianej w ulu do której wlewaliśmy syrop.
Nie mniej jako kolejne pokolenie które na razie przygotowuje się do tego wszystkiego z pewnością będę szedł w korpusy itp.

Super, miałbyś coś pięknego do postawienia.
Piszesz o ojcu w czasie przeszłym, czyżby pracował na Piotrowej pasiece ?

Sama prawda, a obserwujący patrzą jak na ,,narkomana"

To ja proponuję wymianę,Ty mi ten byle ul kościółek,a ja Tobie korpusowy od dowolnego producenta.

_________________
godzięba

Ten kościółek stoi u mojej siostry przed domem w innym mieście, mój ojciec miał fach w ręku do takich rzeczy, no ale cóż tak jak kolega Tadeusz 1 stwierdził teraz jest na Piotrowej pasiece.