Idąc za słowami Kartezjusza ,,Myślę wiec jestem,, wypada przytoczyć definicję rasy: «grupa zwierząt w obrębie gatunku, odznaczających się swoistymi cechami przekazywanymi dziedzicznie»
Jak ma się więc definicja do cytowanego zapisu :
BARciak pisze:
http://www.polbart.com/2013/01
Szczególnie polecam ten fragment:
Cytuj:
Duże podobieństwo wielu rodzin pszczelich po przeprowadzonych badaniach pozwala je zaliczyć do jednej z ras lub w ogóle nie zaliczyć do żadnej. Hodowcy tworzą linie w obrębie rasy. – W jakim celu? – Przecież rasowe to takie same. Po co tracić czas, pieniądze i krzyżować jedno i to samo wyprowadzając kolejne linie? Wydawać by się mogło, że to nie ma sensu. A jednak ma i ponownie mamy dowód na to, że rasa to tylko zbieranina kundli w dużym stopniu podobnych do siebie.
nie trudno zauważyć . Wystarczy jeszcze małe uzupełnienie ,że grupę o wspólnym fenotypie, nazywany po prostu rasą lub odmianą.
I tu pies jest pogrzebany i wszystkie kundle. Prawdą jest że występują w obrębie jednego gatunku ale w żaden sposób nie posiadają wspólnego pochodzenia i wspólnych cechach istotnych dla odróżnienia ich od innych organizmów tego gatunku.
W rozważaniach o dziedziczności i zmienności cech pszczoły musimy poruszać się w obrębie sprawdzonych i udowodnionych przez naukę teorii i nic więcej.
polbart pisze:
Czy ktoś Państwa nasyca dobrymi trutniami swoją okolicę ?
Jak odpowiedzieć na tak postawione pytanie kiedy roi się od niewiadomych. Dobrych trutni będzie tyle ile ocen i wymogów postawią hodowcy przy ich doborze. Teren w którym spotykają się trutnie z królowymi może być traktowany przez wielu hodowców jako swoja okolica . Ja stawiam pytanie jak się sprawy mają z tym nasyceniem ?
Matka kopuluje z wieloma trutniami /kilkanaście / zanim wypełni zbiornik nasienny miesza spermę a nadmiar zostaje usunięty, mamy więc dodatkowy czynnik urozmaicenia. Nie jest łatwo zapanować nad zjawiskiem właściwego doboru cech, wzmacniając jedne osłabiamy inne.
Ma wiele racji kolega JMpisząc: [i]No i jak widać, gdzie by się nie rozglądnąć, wszędzie taki "groch z kapustą". Większość terenów napszczelona jest wszelkimi możliwymi importami i krzyżówkami.
I jak w takim tyglu można cokolwiek mówić o rasach, liniach oferowanych przez rozmaitych hodowców.
Który z nich i gdzie ma jeszcze możliwość selekcji, chowu matek w idealnych warunkach dających gwarancję takich, a nie innych genów?
Większość oferowanych matek jeżeli już czymś się różni, to chyba tylko samą nazwą. Reszta to czysty przypadek.
Dla tego w obecnym stanie za najlepsze matki uważam te z własnego chowu.[/i
Każdy z hodowców chwali swoje ,pracuje na swój rachunek ale wyniki są bardzo różne.
Wszystko w ramach posiadanych umiejętności i zdobytej wiedzy.
Klient ocenia i ma prawo wyboru tak więc sprawa jest otwarta ,interes się kręci
i gitara .
Pozdrawiam
