|
Skoro pojawiło się pytanie o moje doświadczenia i drogę do ula o ramce 36 x 18 cm, postaram się w skrócie na ile to możliwe odpowiedzieć. Oczywiście opinia ta będzie jak najbardziej subiektywna i nie jest moim cele przekonywanie kogokolwiek, że jest to najlepszy ul i najlepsza ramka na świecie. Myślę jednak, że jest warta uwagi. W miejscowości, w której mieszkam 80% okolicznego terenu stanowi suchy bór sosnowy. Czyli praktycznie bez podszytu stanowiącego jakiekolwiek znaczenie w pszczelarstwie. Pozostałe 20% to od nastu lat ugorowane nieużytki Vi VI klasy powoli również zmieniające się w las. W okolicy płyną dwie rzeki wzdłuż, których rośnie sporo wierzb i leszczyn. Rośnie też trochę klonów, akacji i lip, które jak chyba wszędzie cudem uniknęły prowadnic pił łańcuchowych. Mam więc niezły pożytek rozwojowy szczególnie wczesną wiosną, jednakże w ilości która nie gwarantuje zbioru miodu towarowego. Swoją przygodę z pszczołami zaczynałem w czasie kiedy pszczelarz nie wiedział co znaczy słowo marketing. Ile wyprodukował tyle sprzedał. Ba, na moim terenie PGR-y płaciły za podstawienie uli pod uprawę rzepaku, czyli prawie hameryka. Pasieki zakładały SKR-y i Spółdzielnie Produkcyjne, a zasady wykonywania oprysków były skrupulatnie przestrzegane. Zaczynałem od ula wielkopolskiego stojaka, bo takie były w domu. W drugiej połowie lat 70-tych dr Wanda Ostrowska w "Pszczelarstwie" opublikowała cykl artykułów na temat ula swojej konstrukcji. W tamtych latach wydawał mi się ten ul strasznie nowoczesny. W porównaniu ze starym wielkopolskim miało być mniej pracy, a miodu - beczka z ula. Przynajmniej tak mi się wydawało. Cóż więc za problem. Robimy Ostrowskiej i liczymy szelest płynących banknotów. Z upływem lat zmieniły się pożytki (in minus), a i sam ul okazał się nie być pozbawiony wad. Do głównych zaliczyć można zimowanie na dwóch niepełnych korpusach w układzie ramek 6+6, 7+7 lub wyjątkowo 8+8. Jednym słowem wysokość ramki pojedynczego korpusu niekorzystna dla pszczół, a układanie gniazda na dwóch powiększa nakłady pracy pszczelarza. W sezonie przy układzie gniazda na dwóch korpusach matka ma tendencję do składania jaj w górnym i bardzo niechętnie schodzi do dolnego, który z zasady jest magazynem pierzgi. Przy karmieniu na zimę mamy dwie możliwości - albo matkę odgrodzić od dostępu do drugiego korpusu kratą, albo po zakarmieniu sprawdzić, w którym korpusie pszczoły złożyły zapasy i ewentualnie zamienić kolejność. Wiosnę czekają nas dodatkowe operacje korpusami w ramach gniazda góra-dół, dół-góra i dodatkowo ramką celem uzupełnienia pełnego stanu korpusów. Czyli w sumie gospodarka nie charakterystyczna dla wielokorpusowej, a raczej mieszana. Nie ogranicza to nakładów pracy w istotny sposób i nie upraszcza gospodarki. No i jeszcze jedno - przy słabych pożytkach miód rozłożony jest po całym magazynie i ponieważ komórki nie są wypełnione to pszczoły zwlekają z jego sklepieniem. Pozostaje zatem wątpliwość czy produkt jest dojrzały. Kiedy poznałem z grubsza mankamenty tego ula pozostało pytanie co z tym fantem można zrobić i wówczas wpadł mi w ręce artykuł w "Pszczelarstwie" pod tytułem "Ul Fujarskiego". Ponieważ w gruncie rzeczy bazą tego ula jest również wielkopolski co znacznie uprościło ewentualną zmianę - do wymiany pozostają tylko korpusy, natomiast pozostałe części składowe bez zmian sprawa wydawała mi się zachęcająca. Decyzję ostateczną przesądziła wizyta u pana Fujarskiego i próba w pierwszym roku na dwóch kompletach. O tym ulu pisze także Pan Zawiślak z Dolnego Sląska, który chyba podobnie jak Fujarski pszczołami zajmuje się zawodowo. Oczywiście Fujarski nie pretenduje do tego aby być twórcą tej ramki więc tytuł nie odzwierciedla stanu faktycznego. Tak naprawdę pomysł narodził się w różnych miejscach. Okazało się w praktyce, że ramka tej wielkości eliminuje główne wady ula Ostrowskiej, o których wcześniej pisałem. Gospodarka wreszcie odbywa się w systemie korpusowym i zgodnie z ogólnymi jej zasadami. Gniazdo złożone z dwóch wysokości ramek daje idealny kwadrat bardzo przyjazny dla funkcjonowania rodziny pszczelej. W przekroju poziomym ul jest kwadratem więc możliwa jest zabudowa zarówno zimna jak i ciepła. Nie ma obaw, że zimujący kłąb nie przejdzie do górnego korpusu ponieważ z zasady korpus ten już zahacza na wstępie. Ponieważ rodnia jest rodnią w pełnym słowa znaczeniu i wianków miodu jeżeli już to jest tam znikoma ilość pszczoły do magazynów pakują prawie każdą kroplę więc nawet przy słabych pożytkach jesteśmy w stanie odebrać miód odmianowy, no i ponieważ ramka jest w gruncie rzeczy mała miód nie jest rozstrzelony. Moje pszczoły jak wcześniej wspomniałem ze względu na układ pożytków stoją przy domu do końca kwietnia. Z końcem kwietnia wyjeżdżam z nimi do sąsiedniej miejscowości - rzepak, sad, mniszek. Gniazdo oczywiście na dwóch korpusach. Wcześniej zmiana kolejności - ten z dennicy na magazyn, drugi na dennicę na nim nowy gniazdowy do zagospodarowania (ramki z suszem, węza). Dalsze operacje t.j dodanie następnych magazynów, rotacja w gnieździe - w zależności od przybytku. Zasada jest jedna - magazyn z czerwiem odkrytym i jajami na dennicę, ten z dennicy (czerw wygryzający się i zakryty) na magazyn. Tak pozostaje do pierwszego wirowania, które u mnie ma miejsce między 4 - 10 czerwca. Przy odbiorze magazynów z każdej rodziny robię odkład złożony z pszczół w różnym wieku, w tym także lotnej. Pszczoły strząsam do skrzynek po czym zwożę do domu do piwnicy. Pozostałe operacje z odkładem dokładnie jak w filmie "Rotacyjna hodowla pszczół" Po zasiedleniu ponieważ odkład pozbawiony jest ramek z czerwiem wykonuję pierwsze odymianie. Według mnie odkłady robione w ten sposób są lepsze niż złożone z młodej pszczoły i czerwiu zakrytego ponieważ po poddaniu matki zachowują się w sposób zbliżony do roju naturalnego. W tym też czasie matkę w rodzinie macierzystej ograniczam na jednym korpusie. Z tym, że po probie dokonanej w minionym sezonie zmienię sposób tego ograniczenia na przedstawiony przez fińskiego pszczelarza, na ubiegłorocznym zjeździe pszczelarzy rosyjskich. Sposób ten opisywałem w ubiegłym roku i tak np. plbart stwierdził, że po konsultacji ze swoim tatą doszli do wniosku iż gość pewnie był napity i coś bredził. Po probie na dwóch ulach w bieżącym sezonie zastosuję go we wszystkich rodzinach. Układ jest taki - dotychczasowe wejście przez dennicę zamknięte na głucho, na dennicy korpus z suszem i węzą oraz matka, dalej krata z ramą umożliwiającą wejście do ula nad kratą, korpus z dotychczasowym czerwiem odkrytym i zakrytym i następny korpus jako magazyn. W ulach z takim układem matka czerwiła od beleczki do beleczki, węzę odbudowywały jak marzenie, pszczoły nie musiały przeciskać się z wziątkiem przez kratę do magazyny, miały tez krótszą drogę do przebycia. Nastroju rojowego nie było, rój zresztą i tak by nie uciekł. W magazynach nad kratą nie budowały mateczników ratunkowych. Tak więc pijany czy też nie pomysł wydaje się niezły. Matkę ograniczam na dolnym korpusie do końca czerwca. Po czym gniazdo znów na dwa korpusy. Pierwsza dekada sierpnia - wyjazd rodzin na wrzosowisko. Między 15-20 sierpnia matkę zamykam w izolatorze na jednaj lub dwóch ramkach (lepiej na dwóch). Próbowałem w klateczce, a także w ramce Hmary ale wtedy były przypadki, że pszczoły budowały mateczniki więc izolator lepszy. Po zakończeniu u mnie około 5-7 września odbieram ramki z uli. Pszczoły strząsam z ramek do skrzynek, matki kasuję. Pszczoły odymiam, 24 godziny piwnica i przez gazetę łączę z odkładami zrobionymi w czerwcu. Odkłady w międzyczasie odbudowały się na pełnowartościowe rodziny, przez ten okres czasu miałem możliwość ocenić jakość młodych matek, ewentualnie dokonać wymiany, teraz wzmacniane pszczołami wrzosowymi mają się całkiem dobrze. Następny element - ul. Były u mnie styropiany, robione przeze mnie poliuretany, z płyty OSB, ocieplone styropianem, jedno ścienne drewniane (także teraz). Uważam, że każdy z wymienionych nadaje się z powodzeniem do zimowania pszczół jak i całorocznego prawidłowego ich rozwoju. Mam na myśli wielkopolski i jego pochodne. Faktem jest, że nawet na tym forum można spotkać opinie odmienne - według mnie to mit. No i ostatnie - rasa pszczół. U mnie przede wszystkim stara poczciwa krainka, bez żadnych wynalazków, których nazwy nawet boję się wymienić żeby nie wybuchła. Miałem więc CT-46 z Brzeska, a ze szczególnym sentymentem wspominam Nieski od pana z Czeremchy niestety pan zdenerwował się kiedyś na Pocztę Polską i stwierdził, ze dopóty poziom świadczonych usług będzie na obecnym poziomie on pszczół nie wyśle. Majac podobne doświadczenia kupiłem od Jacka Jaronia hodowlaną Tirolkę, która też mi się podobała i dla siebie matki zacząłem hodować we własnym zakresie. Wszystkim polecam - przy dziesięciu ulach i więcej nakłady poniesione na zakup Nicota czy Jentera zwracają się bardzo szybko. W ubiegłym roku testowałem Nicota, w tym roku kupiłem Jentera będę miał porównanie. Przy zakupie matek kierowałem się jedną, myślę że zdrową zasadą. Kupuj matki od hodowcy, który nie oferuje Ci prawie wszystkich linii i ras, i jeżeli jeszcze przy ty nie dokonuje sztucznej inseminacji - przynajmniej dla mnie nie jest to dobry wybór. Ale dałem czadu, za karę przez najbliższy miesiąc nie napiszę już chyba słowa.
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
i tu, nawiązując do tematu wątku,zacząłem mieć dylemat - skrócić w nowych ulach ramkę do 18 cm, czy jednak trzymać wymiar 26 i posiłkować się nadstawką 13 cm...a może zacząć pracować tylko na13tce?
, chętnie w formie książki może być broszura.
, jeśli coś jest jeszcze do dodania to ja chętnie poczytam 
to ile ich zrobisz z tego ula bo w kazdym wymieniasz 5 plastrów ? Ja ten miód wiruje i kazdy kto ma pszczoły dłuzej jak rok tez.
Ja nie neguję że one wiedzą co czynią i jest coś w tym co piszesz tylko, że jak ktoś ma pasiekę wędrowną (a moja w pewnym sensie taka jest) to zależy mu na nie ograniczaniu czerwienia, bo w pewnym momencie zacznie tej pszczoły jednak brakować.
