Skład chemiczny pszczelarskiego zestawu.
Miód: Zawiera ok. 17% wody, ok.80 % cukrów ze zdecydowaną przewagą glukozy i fruktozy oraz kwasy : cytrynowy, jabłkowy, mlekowy, bursztynowy, mrówkowy, masłowy, propionowy, octowy, glukozowy. Białka: globuliny, Albuminy oraz aminokwasy. Barwniki: karoten, ksantofil, chlorofil. Substancje lotne zapachowe: aldehyd mrówkowy, aldehyd octowy, aceton, aldehyd masłowy i dwuacetyl 5.
Enzymy α – amylaza, β – fruktofuranozydaza, fosfataza, kataliza, oksydaza glukozowa. Hormony : acetylocholina, hormon wzrostowy. Witaminy : kwas nikotynowy PP, kwas oskorbinowooctowy – C, wtamina B1, ryboflawina –B2, prodyksyna –B6, biotyna – H, kwas foliowy, kwas pantotenowy, oraz inhibiny. Natomiast rutyna występuje tylko w miodzie gryczanym. W miodzie występuje też szereg pierwiastków tj. jak: żelazo, , selen, magnez, itp. 23 alkohole i ponad 30 innych substancji roślinopochodnych. W miodach stwierdzono również obecność wielu substancji , które zidentyfikowano częściowo. O części wiadomo, że są, lecz nauka się o nich nie wypowiedziała.
1)Pyłek kwiatowy – W związku z tym, że pyłek kwiatowy zawiera również znaczną ilość miodu to składniki stwierdzone w miodzie są też w pyłku kwiatowym odebranym pszczołom. A oprócz tego mieszanina pyłków kwiatowych zawiera pełen zestaw antyalergenów dodawanych przez pszczoły stosownie do rodzaju pyłku. Miód ubogi jest w białko i aminokwasy. Pyłek jest za to ich arsenałem, szczególnie egzogennych nie wytwarzanych przez człowieka a niezbędnych jak metionina, lizyna, treoinina, histydyna, leucyna, izoleucyna, walina, fenyloalanina i trypotofan oraz kwasy nukleinowe z przewagą rybonukleinowego. Pyłek zawiera również lipidy ok. 5,1 % - a przede wszystkim nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT) jak :linolowy. γ- linolenowy i arachidowy (do 0,4 %). Fosfolipidy- do 1,5 % oraz fitosterole głównie β – fitosterol w ilości 1,1 %. W pyłku jest ok. 1,6 % związków fenolowych: flawonoidy, leukotrieny, katechiny i fenylokwasy. Flawonoidy to pochodne glukozydowe kemferolu, kwercetyn, izoramnetyny oraz kwas chlorogenowy, a oprócz tego oleanowy, kwas β- ursolowy, i alkohol betulinę. Do cennych substancji zawartych w pyłku należy zaliczyć również witaminy i biopierwiastki, których w pyłkach jest stosunkowo dużo i mają istotne znaczenie.Witaminy: A, E, D, B, B1, B2, B6, C. Kwasy: pantotenowy, nikotynowy, foliowy, biotyna, rutyna, inozytol. Łącznie ich ilość szacuje się na ok. 0,7 %. Biopierwiastki to 1,6 % ogólnej masy pyłku w tym makroelementy (wapń, fosfor, magnez, sód i potas) oraz mikroelementy ( żelazo, miedź, mangan, krzem, selen, magnez i inne w ilościach śladowych ). Wg najnowszych danych krajowych średnia zawartość głównych składników w powietrznie suszonym pyłku kwiatowym w temperaturze 40 º wynosi: Białko 32,8 & w tym aminokwasy egzogenne 11,5 %, cukry redukujące 40,7 %, lipidy 12, 8%, witamina C 0,19 %, karoten 0,07 ?% i biopierwiastki 4 %. Pewna ilość substancji występująca w pyłkach w ilościach śladowych to substancje nie zidentyfikowane, choć znane są ich niektóre cechy, które mają zdecydowanie pozytywny wpływ na organizm człowieka.
2)Propolis – Mówiąc o składzie chemicznym propolisu można pokusić się o wymienienie tylko głównych jego składników. Jako typowa substancja lecznicza produkowana, przez rośliny, do leczenia ran i osłaniania własnych pąków kwiatowych posiada taką różnorodność form zawartych szczególnie w świeżym surowcu w tak zmiennej ilości i konstrukcji chemicznej, że nie sposób do niektórych się odnieść, ponieważ pojawiają się one tylko w warunkach dyktowanych prze z świat roślin. Niektóre związki chemiczne pojawiają się okresowo, niektóre identyfikuje się raz na kilka lat, a część z nich rośliny wytwarzają tylko raz - tych jest bardzo dużo. Spośród ogólnej ilości 2000 form stwierdzonych w propolisie znanych jest około 300 składników. Należą do nich związki fenylowe flawonoidy, terpeny, substancje lipidowe, woskowe, biopierwiatki i inne składniki.77 % propolisu czystego to związki fenylowe są to fenylokwasy, alkoholofenole, estry aromatyczne, aldehydofenole, ketofenole, kumaryny oraz nleżace do innych grup chemiczny.Do grupy fenylokwasów należą: kwasy: benzoesowy, cynamonowy, oraz ponad 20 pochodnych tych związków a także kwas kawowy i ferulowy. Z alkoholofenoli propolis zawiera alkohol benzylowy i cynamonowy ,tworzą one większość estrów obecnych w tym produkcie. W dużych ilościach spotykany jest m.in. benzoesan benzylu..Estry aromatyczne to: salicylan metylu, kofeinian fenyloetylowy , kofeiniany prenylowe oraz kofeinian, ferulawy i kumarany bytanylowe. Aldehydofenole w propolisie to wanilina , z kumaryn eskulatyna, a z innych związków fenolowych eusenol. Druga grupa to flawonoidy. W propolisie występują wyłącznie aglikony czyli związki bez cukru. Z propolisu wyodrębniono ponad 50 flawonoidów należących do 5 grup chemicznych:flawonów, flawonoli. Flawanonów, flawonololi, i chalkonów.
Z grupy flawonów najczęściej w propolisie występują : chryzyna, tektochryzyna i akacetyna. Spośród flawonoli wymienić należy : galanginę i kemferol. Grupa flawonów to pinostrobina i pinocembryna. W grupie flawonowów poznana jest pinobanksyna,
natomiast z grupy chalkonów poznano chalkon pinostrobinowy i pinocembrynowy. Ogólna zawartość flawonoidów w czystym propolisie mieści się w granicach 4,4 % -10,8% . Terpeny w propolisie występują w niewielkich ilościach ( 0,8 %). Zaliczamy je do trzech grup: monoterpeny ( geranion, borneo, seskwiterpen) β – eudesmol)
i triterpenów (kanotyllal). Poza terpenami propolis zawiera wiele innych substancji lotnych takich jak kwasy alifatyczne i aromatyczne, alkohole, estry, aldehydy, ketony, węglowodany oraz związki o różnej budowie chemicznej pochodnej olejków eterycznych. Substancje lipidowo-woskowe w odróżnieniu od wosku pszczelego nazywane są także woskiem roślinnym, ich zawartość w propolisie sięga 18,8%. W ich skład wchodzą kwasy tłuszczowe, estry kwasów tłuszczowych, alkoholi jednoworotlenowych, węglowodory i sterole. Do najważniejszych kwasów tłuszczowych zalicza się kwasy nienasycone: linolowy, linolenowy i arachidowy a także kwasy nasycone: heksadekanowy i terakozanowy.W grupie estrów wyróżnia się palmityniany metylowe i etylowe. Węglowodory reprezentowane są zwykle przez heptakosan i nonakosan. Do steroli zalicza się lanosterol i stigmasterol. W propolisie stwierdzono również obecność ponad 30 biopierwiastków, których zawartość w propolisie nie przekracza 0,8 %.
W niewielkiej ilości wapń, magnez, mangan, cynk, żelazo, miedź, krzem, glin, chrom, kobalt i selen. W skład propolisu wchodzą również witaminy B1, B2 (prowitamina A), białka, enzymy, wolne aminokwasy i węglowodany ( glukoza, fruktoza, sacharoza) a takżeduży asortyment związków niezidentyfikowanych. Łączna ilość ich nie przekracza zwykle 3% masy propolisu.
Trzeba mieć pełną świadomość, że wymieniane składniki w poszczególnych produktach pszczelich tj. miodzie, pyłku i propolisie w swojej nazwie niewiele mówią przeciętnemu zjadaczowi miodu. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że 95% tych składników to substancje niezbędne dla organizmu człowieka, których zwyczajnie jest mało w żywności a znaczna część nie występuje w ogóle, to można wyobrazić sobie jakie znaczenie ten zestaw może odegrać w poprawie metabolizmu każdego człowieka. Właśnie dr Jarvis w Vermont (pogranicze Kanady i USA) w swojej klinice stosując ten zestaw uzyskiwał całkowite wyleczenia przypadłości uznanych przez ówczesną medycynę konwencjonalną za nieuleczalne.
Wyciąg propolisowy:
50g rozdrobnionego propolisu, 500cm3 alkoholu etylowego 70% (350ml spirytusu i 150ml przegotowanej wody) - pozostawić w temperaturze pokojowej, bez dostępu światła, przez ok. 14 dni - codziennie wstrząsać. Wstawić na 24 godziny do lodówki. Przecedzić. Przechowywać w temperaturze pokojowej w ciemnym szklanym naczyniu.
Masło propolisowe:
1 kg masła rozpuścić, wsypać 150g rozdrobnionego propolisu, wymieszać, przetrzeć przez sitko lub gazę. Przechowywać w lodówce.
Mleko propolisowe:
1 litr świeżego mleka zagotować, dodać 50g rozdrobnionego propolisu, wymieszać, przecedzić przez sitko lub gazę, ostudzić, zebrać wierzchnią warstewkę wosku, przechowywać w lodówce
.
Maść propolisowa:
70g wazeliny i 15g rozdrobnionego propolisu wymieszać w naczyniu wstawionym do gorącej wody, przetrzeć przez sitko lub gazę, ostudzić.
Nagniotki (maść):
50g kitu pszczelego, 20g wosku, sok z jednej cytryny; ucierać \"na ciepło\", aż powstanie jednolita maść. Stosować codziennie na nagniotek, aż zbieleje; po wymoczeniu wyjąć razem z \"korzeniem\".
_________________ Sabard
|