Publikacji na temat zgnilca jest sporo, zarówno w internecie, prasie, jak i podręcznikach pszczelarskich, a także w poradnikach.
Co do profilaktyki. Już gdzieś to opisywałem, więc zrobię tylko kopiuj-wklej.
My, jako opiekunowie pszczół pamiętać musimy głównie o tym aby:
- Dbać o czystość w pasiece i na pasieczysku, usuwając wszelkie ramki z miodem, pierzgą, czerwiem do ich miejsc docelowych (nie mają się walać bezładnie, by lotna pszczoła po nich nie łaziła). Każda z tych ramek może zawierać laseczki, przetrwalniki. Czyli np nie wystawiamy ramek po miodobraniu do osuszenia na pasieczysko, aby pszczoły sobie z nich wybrały resztki, tylko powinniśmy je oddać do rodziny, z której je pozyskaliśmy. W pasiece towarowej ciężko jest zachować ten warunek, gdyż ramkami się rotuje.
- W pasiece, nie ogołacać pszczół całkowicie z miodu (zostawiamy nawet więcej jak żelazny zapas) i w miarę możliwości zapewnić pszczołą ciągły dostęp do pożytku (wozimy, stymulujemy sytą, syropkami z zawartością cukrów 15-20%).
- Nie podawać pszczołom pokarmu nieznanego pochodzenia, czyli np. nie podajemy im syty z miodu od pani/pana z targu czy z marketu, no bo cholera wie skąd to i skąd go ma.
- Nie prowadzić gospodarki rabunkowej i nie doprowadzać do rabunków.
- Uświadamiać sąsiadów pszczelarzy, by nie trzymali pszczół z tendencją do rabunku, nie prowadzili gospodarki rabunkowej.
- Sterylizować narzędzia pasieczne, oraz sprzęt do pozyskiwania i obróbki miodu (obróbka mechaniczna, opalanie, soda, ocet, 70% roztwór spirytusu). Bez tego sami sobie możemy syf porozciągać.
- Nie stosujemy narzędzi pasiecznych od osób trzecich w swoich pasiekach, nim nie zostaną one wysterylizowane i nie pozwalamy tym osobom takimi narzędziami pracować u siebie.
- Nie doprowadzić do zaziębienia czerwiu, a w przypadku jego wystąpienia, bezwzględnie go zutylizować.
- Nie kropić czerwiu wodą.
- Nie ustawiamy uli w miejscach ciemnych i wilgotnych. Pszczoły to dzieci słońca. To raz. A dwa, że w takich miejscach zwiększa się natężenia szkodników pszczoły miodnej, które dodatkowo są roznosicielami patogenów.
- Bezwzględne zwalczanie barciaka i nie doprowadzanie do jego inwazji.
- Eliminowanie os i szerszeni (nie tylko gniazd, ale również ustawianie na pasieczysku łapek - butelka, nalać Kubusia na spód albo Helenę gruszkowa, jak się złapią i potopią, wymienić płyn, średnio raz na tydzień).
- Nie trzymać słabych rodzin.
- Eliminowanie z uli starych ramek. Staramy się wymieniać możliwie jak najwięcej ramek w każdej rodzinie, licząc zarówno te w rodni jak i miodni. Susz ma być w ciągłym przemiale, nawet za cenę tych kilku litrów miodu z ula. Dobrze jeśli ramki będą dziewicze w miodni, a w rodni kilkakrotnie przeczerwione. Same ramka, jak ule i sprzęt sterylizujemy/dezynfekujemy.
- Stosować wysterylizowany wosk i węzę w pasiece. My mamy ograniczyć ilość laseczek/przetrwalników do minimum.
- Nie zasilać rodzin czerwiem niepewnego pochodzenia.
- Nie zakupujemy suszu od osób trzecich, nawet dziewiczego, chyba, że do przeróbki na węzę.
_ Nie zakupujemy niewysterylizowanej węzy oraz węzy z niepewnego wg nas pochodzenia. Przy zakupie prosimy o pisemne zaświadczenie, że dana węza została wysterylizowana i w jaki sposób się to odbyło.
- Otrzymany wosk z celem przeróbki na węzę bezwzględnie przekazujemy wpierw do sterylizacji.
- Z dziko żyjących rodzin pozyskujemy w miarę możliwości pszczołę lotną, karmicielki i matkę, po kwarantannie osiedlamy je na węzie. Czerw oraz plastry z ich pierwotnych gniazd staramy się usunąć i zlikwidować. W wypadku braku możliwości likwidacji gniazda staramy się uniemożliwić innym pszczołom dostęp do tego miejsca.
- Kwarantanna dotyczyć powinna również rojów nieznanego pochodzenia, a nawet własnych (tego chyba nikt nie stosuje).
- Uświadamianie innych pszczelarzy o konieczności profilaktyki, ze szczególnym naciskiem na jak największą wymianę suszu.
- Kiedyś selekcjonowano pszczoły o zwiększonej odporności na zgnilec. W obecnej chwili nazywa się to instynktem higienicznym. Staramy się utrzymywać linie/rodziny o jak największej zdolności do usuwana zamarłego czerwiu (hodowcy przeprowadzają próby igiełkowe, bądź zamrażają czerw).
- Staramy się utrzymywać pszczoły znoszące duże bądź średnie ilości kitu pszczelego. Pszczoły, które nie znoszą kitu nie nadają się do hodowli.
- Staramy się utrzymywać pszczoły produkujące znaczną ilość mleczka pszczelego.
- Staramy się utrzymywać pszczoły o bardzo dobrej wydajności miodowej, lokalizujące i potrafiące wykorzystać nawet drobny pożytek. Nakrop powinien być ciągle w ulach. Lenie z pasieki weg, chyba, że mięsna pszczoła stymulowana pokarmem.
- Staramy się eliminować rodziny wykazujące zwiększoną tendencję do błądzenia (wprawne oko i doświadczenie).
- Uświadamiamy sąsiadów pszczelarzy by nie trzymali pszczół ze zwiększoną tendencją do błądzenia.
- Staramy się trzymać pszczoły o wytłumionym instynkcie rojenia i z tendencją do cichej wymiany. Im mniej dziko żyjących rodzin, tym mniejsze ryzyko infekcji. W wypadku wyrojenia się rodziny, staramy się złapać rój (cofamy do macierzaka, osiedlamy na węzie bądź dziewiczym suszu - węza lepsza).
- Po stwierdzeniu infekcji eliminujemy z magazynu wszystek susz otrzymany do 5 la wstecz, albo i starszy. Rodzinę chorą eliminujemy. Pozostałe przesiedlamy na węzę i bardzo obficie karmimy. Po 3 dniach wskazane jest ponowne przesiedlenie na węzę i eliminacja wybudowanych przez nie plastrów (przez te kilka dni mogą być poddane kwarantannie).
- Zakupione matki poddajemy bez pszczół towarzyszących, dodatkowo najlepiej we własnych klateczkach i własnoręcznie sporządzonym pokarmem (ciasto miodowo-cukrowe, ciasto cukrowe, gotowy zakupiony pokarm ale nie z innej pasieki, a od producenta z odp technologią), bądź też poddajemy je pod nakrywki (popularnie"pod kołpak) igłowe, kratkowe, siatkowe na wygryzający się czerw, lub do izolatorów z wygryzającym się czerwiem.
- Patrzymy na ręce sąsiadom pszczelarzom w promieniu 10km na terenie płaskim, 5km w terenie górzystym.
- Ufamy tylko sobie.
Ma być czysto, sterylnie i bez zaniedbań. Żeby nas nie opanował "Niechciej". I to nie tylko ze względu na choroby, lecz również z powodu, że pozyskujemy luksusowy towar - pokarm/jedzenie. Przyłóżmy się do tego.
W przypadku stwierdzenia formy zjadliwej zgnilca jest obowiązek zgłoszenia tego faktu do PLW. Wiadomo co się stanie. Jest to obowiązek, by uchronić inne pasieki i nie doprowadzić do epidemii/pandemii.
Leczyć można przy pomocy antybiotyków, alkoholi i przesiedlania na węzę. Kwestia tylko czy wyleczymy jak należy, czy doprowadzimy tylko do formy utajonej z tendencją do przejścia w formę zjadliwą.
Pozdrawiam
Ps. Admin/mod jeśli chce niech przeniesie to tam gdzie trzeba. Choć coś tam o pokarmach wspomniałem
|
