No to czytaj ze zrozumieniem to co przytaczasz; Równoważność masy relatywistycznej i energii całkowitej[edytuj | edytuj kod]
Wszystkie obiekty (układy) fizyczne, o niezerowej energii całkowitej (czyli w ogóle wszystkie, gdyż nie istnieją obiekty fizyczne o zerowej energii), w tym także obiekty (układy) o zerowej masie spoczynkowej np. fotony, mają niezerową tzw. masę relatywistyczną. Masa relatywistyczna i energia całkowita obiektu (układu) fizycznego są tą samą wielkością fizyczną[7][8][9][10]. Zarówno masa relatywistyczna, jak i energia całkowita obiektu (układu) fizycznego to składowa czasowa jego czteropędu, która nie jest niezmiennikiem relatywistycznym. W każdym układzie odniesienia wielkości te są sobie tożsamościowo równe (z dokładnością do czynnika, czyli ze współczynnikiem proporcjonalności c2), choć wartość ich zmienia się przy zmianie tego układu[wektor 7]. Stwierdzenie równości energii całkowitej obiektu (układu) fizycznego i jego masy relatywistycznej to konwencja terminologiczna (mogąca być przyczyną nieporozumień, wynikłych z nazwania jednej wielkości fizycznej dwiema nazwami). Wielkości te związane są wzorem: E = m_r c^{2}\, gdzie: E – energia całkowita, c – prędkość światła w próżni (W tej koncepcji nawet przyjęcie układu jednostek miar, w którym c nie równa się 1 (np. układ SI), nie czyni masy relatywistycznej i energii całkowitej różnymi wielkościami, c jest tylko współczynnikiem.), mr – masa relatywistyczna. Zwolennicy poglądu, że jedyną wielkością fizyczną, "dziedziczącą" w szczególnej teorii względności rolę masy newtonowskiej, jest masa relatywistyczna, nazywają ją po prostu "masą", oznaczają m i piszą E = m c^{2}\,. Według tej koncepcji nazwa "masa" (bez przymiotnika) powinna być związana z wielkością addytywną, współczynnikiem proporcjonalności między prędkością i pędem (p równa się mrv), nawet jeśli (w przeciwieństwie do poglądu Newtona) wielkość tak nazwana nie jest niezmiennikiem relatywistycznym[13][14][15][16]. Zmiany masy relatywistycznej[edytuj | edytuj kod] Zmiana masy relatywistycznej (energii całkowitej) obiektu (układu) fizycznego może nastąpić przez zmianę sumy mas spoczynkowych składników (układ otwarty), zmianę energii wewnętrznej układu (układ zamknięty, lecz nie izolowany), ale też przez zmianę energii kinetycznej lub energii potencjalnej układu jako całości[wektor 8]. Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Równanie E = mc2 bywa określane jako "wzór Einsteina", który został sformułowany w roku 1905. Jednak równanie to nie było owocem jednej pracy. W roku 1905, w pracy “Czy bezwładność ciała zależy od zawartej w nim energii?” Einstein używał symbolu V dla oznaczenia prędkości światła w próżni i symbolu L dla oznaczenia energii traconej przez ciało w formie promieniowania. Wobec tego, zasada równoważności masy i energii nie została początkowo zapisana jako równanie E = mc2 , ale jako zdanie w języku niemieckim, które znaczyło „jeśli ciało oddaje energię L w formie promieniowania, to jego masa zmniejsza się o L/V2”[17]. Ponad ostatnim równaniem w tej pracy Einstein umieścił uwagę o jednej z przyczyn, dla których jego zdaniem zasada równoważności miała charakter przybliżony, wskazując na konieczność odrzucenia wyrazów czwartego rzędu i wyższych rozwinięcia pierwiastka w szereg[18] . W roku 1907, einsteinowska zasada równoważności masy i energii została zapisana jako M0 = E0/c2 przez Maxa Plancka[19] . Następnie, w tym samym roku Johannes Stark podał interpretację kwantową zasady równoważności masy i energii[20] , zakładając jej poprawność i ważność (Gültigkeit) do realizacji celu, który sobie wyznaczył. Celem tym było obliczenie minimalnej ilości energii zawartej w elektronie w stanie spoczynku. Stark zapisał jednak swoje równanie jako e0=m0c2 , co wciąż różniło się obecnie najbardziej popularnej wersji równania.
Równanie równoważności masy i energii – notatka Einsteina (1912). W roku 1912 Einstein dostał zamówienie na tekst, który miał wejść w skład książki jako kilka rozdziałów poświęconych teorii względności. Einstein napisał 72 strony rękopisu, który jest najstarszym zachowanym rękopisem teorii względności. Na skutek wybuchu I wojny światowej książka nigdy nie została wydana. W rękopisie tego nieopublikowanego tekstu Einstein przekreślił symbol lagranżjanu L, zastępując go literą E. W roku 1924, Louis de Broglie założył poprawność wyrażenia "énergie=masse c2", które umieścił na stronie 31 swojej pracy Recherches sur la théorie des quanta (opublikowanej w roku 1925), ale on również nie napisał E = mc2. Jednak Albert Einstein powrócił do tematu po drugiej wojnie światowej i tym razem napisał E = mc2 w tytule swojego artykułu[21], którego celem było wyjaśnienie i uświadomienie problemu przez analogię, w sposób zrozumiały dla czytelnika nie będącego specjalistą[22]. Tytuł artykułu w wersji opublikowanej w języku angielskim w Science Illustrated powstał z wzoru E = mc2, który Einstein umieścił w tytule oryginału i z tłumaczenia ostatnich słów tekstu najbardziej naglący (najpilniejszy) problem naszych czasów[23]. I teraz odpowiedz nam forumowiczom,(nie mnie, bo wiem, że nie potrafisz dać odpowiedzi na to pytanie)-czym jest energia. O definicję poproszę.
|