Posiadanie pasieki nie może ograniczać prawa właściciela do korzystania ze swojej nieruchomości zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem. Kampania na rzecz polepszania środowiska życia pszczół, to nie specustawa ograniczająca dysponowanie własnością. Może trzeba do tego dążyć by lokalizacji dużej pasieki towarzyszył prawny obowiązek wyznaczenia strefy ochronnej.
Jeśli godzimy się na zmiany miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub wybieramy wójtów, którzy wydają warunki zabudowy zmieniając charakter terenu obok pasieki z rolnego na mieszkalny, to możemy mieć pretensje sami do siebie. Jeśli sąsiad miałby pole orne to wyrok byłby inny.
Pasieka nie jest wieczna, rzadko przeżywa swojego opiekuna, dlatego sąd nie bierze pod uwagę przeszłości, tylko aktualne plany. Zabiegajmy o taki ich kształt, by nie dopuszczać do sytuacji konfliktowych, bo jesteśmy na przegranej pozycji. W najlepszym przypadku sąd nakaże ograniczenie liczby rodzin do poziomu akceptowalnego w terenie gęsto zabudowanym.
Utrzymywanie nadmiernej liczby rodzin wśród domów mieszkalnych nie ma przyszłości. To że sąsiad nie jest uczulony, nic nie wnosi, ponieważ może uczulić się z dnia na dzień, lub urodzi mu się uczulone dziecko. W takim przypadku obecność naszych pszczół nie pozwala normalnie żyć z powodu utraty poczucia bezpieczeństwa.
W tego typu sytuacjach trzeba przenieść pasiekę, zanim zostaniemy pozwani. Tylko wtedy nie dojdzie do wojny z sąsiadami. Chciejmy zrozumie, że łatwiej przenieść ul, niż dom.
|
).
