JAK CHRONI C PSZCZOŁY PRZED PTAKAMI?
Kwestja szkodliwości ptaków była już nieraz poruszana na łamach "Bartnika Wielkopolskiego". Podczas gdy jedni sądzą, że ptactwo swem zachowaniem szkodzi pszczołom - zwłaszcza w zimie, inni starają się rzecz uniewinić. Kto w ubiegłej zimie
od czasu do czasu odwiedzał swą pasiekę - a powinien był to czynić mimo zasp śnieżnych - ten mógł właśnie na tym samym śniegu aż nadto wyraźnie dostrzec ślady niszczycielskiej pracy naszych ptaków. Przychodząc zaś pod wieczór, mogłem co-
dziennie być świadkiem "pracy" jednego znajpożyteczniejszych naszych ptaków, sikory. Stojąc niezbyt daleko od ula, widziałem wyraźnie, jak się zabierały do pracy. Oto sikora, która siedziała na drzewie, naraz siada na wylotku, skacze niespokojnie, puka
dziobem do oczka i odlatuje. Pszczoły zostały zaniepokojone, kilka wychodzi, aby ukarać przeszkadzającego im we śnie ptaka. Lecz na dworze mróz, nóżki ich krzepną - już nie wrócą do ula. Nadlatuje sikora, chwyta jedną pszczółkę, siada z nią na
drzewie, przyciska ją nóżką i dalej smacznie zajadać. Skrzydełka, nóżki i odwłok wypróżniony spadają na śnieg. Należy przypuszczać, że pszczoły, żywiące się w zimie wyłącznie miodem i mające w żołądku odrobinę tej słodyczy, stanowią dla sikory
pożądany przysmak. A ponieważ ptak ten nie całe pszczoły zjada, można sobie wyobrazić, jaką ilość pszczół choćby tylko jedna parka ptaków zniszczy, zjawiając się conajmniej dwa razy dziennie w pasiece. Gdy rój jest silniej zaniepokojony, to pszczoły
nawet mimo mrozu wzlatują w powietrze, spadają jednak już o kilkanaście kroków od ula do śniegu i po kilku kurczowych drganiach giną, a sikory zjadają je z widocznem zadowoleniem. Nie da się zaprzeczyć, że w ten sposób sikory wyrządzają
pasiekom naszym dotkliwą szkodę, że więc są poprostu szkodnikami. Mimo to nie należy im wyrządzać żadnej krzywdy, a już odstrzeliwanie ich zaliczać należy do aktów nie dających się pogodzić z sumieniem pszczelarza - ogrodnika. Bowiem ptaki
te są w rzeczy samej bardzo pożyteczne. Chwytaniem owadów w lecie a wyszukiwaniem ich jajek i poczwarek w zimie, przy- sługują się do utrzymania naszych drzew owocowych, a tern samem stają się przyjaciołami pszczół, które właśnie z tych drzew w czesnej już wiośnie nektar zbierają. Pozatern sikory stają się
natrętnemi tylko wtedy, gdy śnieg ziemię pokrył. O ile niema śniegu, znajdują żywności poddostatkiem. Trzeba więc znaleźć sposób, by "była owca cała a wilk
syty". W nr. na styczeń i luty 1923 r. podałem na stronie 6, w jaki sposób można zapobiec przeszkadzaniu pszczołom przez ptactwo. Na ukośnie przyrżniętych deszczółkach przytwierdza się powyżej klepki wylotkowej cokolwiek szerszą i dłuższą klepkę tak, że pokrywa w odstępie mniejwięcej dwucentymetrowym klepkę
wylotkową. Ochrona ta wydawała mi się wystarczająca, aż w Ostatniej zimie przyszedłem do przekonania, że nie zawsze i wszędzie w ten sposób można skutecznie przeszkodzić sikorom. Sikory wybrały sobie jeden z moich roji, umieszczony w ulu
t. zw. zimnej budowy (kraje ramek do wylotka), mimo, że owa klepka ochronna była i tu zastosowana. Ze im się udało stukaniem pszczoły wywabić, przypisuję to tej okoliczności, że ul ten stoi trochę na uboczu i że rój jest nadzwyczaj silny, tak, że
pszczoły okazują zimą ęnergję. Nie wina w tern, że ul w» ten sposób zbudowany, bo chwilami i z ula budowy ciepłej udało się sikorom pszczoły wywabić (ten rój zdaje się także być silnym). Nie pomogły w pierwszym wypadku żadne sposoby przeszko-
dzenia sikorom w ich "pracy", jak straszenie i zasłanianie ula płatami. Sikory raz przywykły do łatwego sposobu zdobywania sobie smacznej strawy, nie opuszczały owego ula. Wychodząc ze założenia, że jedynie głód jest przyczyną napaści na ule, zacząłem sikory żywić, i to intenzywniej, niż w roku ubiegłym. Prócz zasuszonych chrabąszczy, które wrzucałem do skrzynki, umyślnie w tym celu zbudowanej i przytwierdzonej do drzewa, powieszałem nieobjedzone kości, przedewszystkiem zaś
skóry od okrasy (słoniny). Od kiedy sikorom nie zabrakło żywności, pozostawiały ule w spokoju. W ten sposób więc można łatwo pszczoły swoje zabezpieczyć przed niepożądanemi odwiedzinami w zimie i przyczynić się do utrzymania ptactwa, które tak
ważną rolę odgrywa w przyrodzie, a którego z roku na rok ubywa
Trzcinica. Urbański.

czyli podsumowując
z tymi ulami trzeba się obchodzić jak z jajkiem, malować od środka wymyślnymi miksturami od zewnątrz

u ciebie może styrodury sie spisują bo je zrobiłeś własnoręcznie tak jak trzeba i z tego co trzeba i nie oszczędzałeś na materiałach

Widzę, że wiele osób myli tutaj ule ze styroduru z ulami z poliuretanu. Najpierw doczytajcie, potem piszcie bo niektórzy wygłaszają przemówienia jak nasi politycy: nie ważne czy na temat, nie ważne czy mam wiedzę na dany temat, byle paplać.
U mnie pod domem stoi 9 w tym 7 poliuretanów i 2 styrodury. Styrodury dorobiły się dziur na wylot, poliuretany tylko nieśmiało skubnął.

Widzę, że wiele osób myli tutaj ule ze styroduru z ulami z poliuretanu.

Mazi my na forum rozróżniamy te materiały i pszczoły też- poliuretanów nie zgryzają w przeciwieństwie do styroduru.

U mnie tak zabezpieczone w tym toku zobaczymy co na to pan z dziobem