FORUM PSZCZELARSKIE "AMBROZJA" WITA MIŁOŚNIKÓW

Dziś zaszyłem się na wsi i odszukałem tego na czym mój dziadek pracował i obrządzał tym ponad 400 uli Warszawskich. A teraz automatyzacja i jeszcze marudzą.

Miodarka i to firmowa - nie jakiś tam Łysoń

Kilka fotek. Na beczce jest jakaś tabliczka - niestety ze względu na dość długie odgrzebywanie oraz panujące niskie temperatury (śnieg z deszczem) nie odczytałem tej tabliczki (widoczna na połowie beczki) - chyba wymaga pracy w celu jej odczytania - rdza.
W tle widać kawałek ula Warszawskiego.

Powinieneś to oczyścić zakonserwować i postawić sobie gdzieś w pomieszczeniu, czy altance w pasiece. Przecież to kawał historii.

Teraz patrząc na te fotki zauważyłem, że siatkę ma z 4 stron - czyżby to była miodarka cztero-ramkowa?


I właśnie dla tego została.
Tak jak wielokrotnie pisałem - z planami założenia pasieki męczyłem już się od dawna.
Jak widać - miodarkę już mam - pierwsze koty za płoty.

Żebyście wiedzieli jak ona w środku pachnie - po 20 latach ! Całe dzieciństwo mi przeleciało przed oczami. Ojjjjjjj. Chyba się wzruszyłem

Parę lat temu byłem w lublinie z wycieczką gdzie Pani mająca prawie 90 lat zaprowadziła mnie do stodoły i kazała sobie wziąć sobie co chcę ale jak ???
do autobusu !!! była tam miodarka podobna Dębowa na której była tabliczka mosiężna z datą coś 1800 produkcji przez firmę Niemiecką za parę tygodni zadzwoniłem by się umówić na odbiór ale prawnuk miodarkę spalił z innymi sprzętami jak się potem dowiedziałem to za tą miodarkę pewnie bym mercedesa kupił !!!

Marcinek jakbyś mógł zrobić zdjęcie tej miodarki od spodu,będę bardzo wdzięczny.

Zrobię, zrobię jednak muszę się wybrać na wieś. Wczoraj przyjechałem jak była jesień a wyjechałem jak była zima. Padał deszcz ze śniegiem i wszystko marzło - 30 km (drogami lokalnymi) jechałem 50 minut. Nawet opony zimowe nie dawały rady.
Wywlekę ja na światło dzienne i zrobię jej sesję fotograficzną. Kiedy to będzie - trudno powiedzieć. Zimno, psy i wilki lisy i kuny mnie prześladują.
Tak to bywa jak ktoś nie ma zamiaru kultywować rodzinnych tradycji a sprzęt to tylko niepotrzebny mebel w domu. W ten właśnie sposób takie perełki idą do ognia. Często właśnie tak się dzieje i bezpowrotnie ulatuje historia która dla jednych to tylko bezpowrotna przeszłość a dla drugich kult dziejów rodzinnych. Jednak do tego czasami trzeba dorosnąć.
U mnie to został tylko i wyłącznie dla tego, że było w bardzo dobrym stanie i zostało wstawione do obory i tak sobie stoi - teraz jak wiadomo - rarytas, pachnący rarytas.