Pszczelnik mołdawski – roślina roczna z rodziny warugowatych, pochodząca, z Azji i czasem nazywana mylnie melisą turecką. Łodyga dorasta do wysokości 15-50cm. Liście lancetowate, górne o ząbkach zakończonych szczecinkami. Kwiatostan wydłużony, przerywany. Korona długości do 25mm, dwa razy dłuższa od kielicha, fioletowa, o dość szerokiej gardzieli.
Pszczelnik udaje się na glebach żyznych, zasobnych w wapń w miejscach o wystawie słonecznej. Kwitnie w drugiej połowie lipca i w sierpniu. Kwiaty dość głębokie, lecz dzięki szerokiej gardzieli dostępne dla pszczół. Nektarnik zbudowany podobnie jak u innych roślin wargowych. Jeden kwiat wydziela ok. 2 mg nektaru o zawartości 60% cukrów. Często uprawia się pszczelnik jako surowiec do destylacji olejku eterycznego (cytral) zawartego w zielu. Pszczoły bardzo lubią ten zapach, dlatego też uprawa nawet niewielkiego zagonka pszczelnika może mieć pewne znaczenie w gospodarce pasiecznej, używa się go bowiem do nacierania rąk, rojnic, uli itp.
Pszczelnik zaleca się również uprawiać dla pszczół na większym obszarze. Na obsianie 1ha potrzeba 4-6 kg nasion. Siew należy wykonać w połowie maja na głębokość 1-1,5cm rozwija się on wolniej niż facelia, okres od siewu do kwitnienia trwa ok. 90 dni, a więc jego zdolność zagłuszania chwastów jest mniejsza. Z tego względu przy siewie należy zachować rozstawę 30-35cm i stosować uprawę w międzyrzędziach przed siewem daje się na hektar 200kg superfosfatu, 150kg soli potasowej i 100kg saletrzaku w dwóch dawkach. Wydajność miodowa dochodzi do 500kg z ha, a w sprzyjających warunkach może być większa i przekraczać 600kg z ha.
(Źródło: M. Lipiński, „Pożytki pszczele, zapylanie i miododajność roślin”)
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
|