Szałwia okręgowa – Roślina z rodziny wargowych, pospolita w południowej części kraju i spotykana gdzieniegdzie w północnej. Łodyga wzniesiona dorastająca do wysokości 30-60cm, pokryta odstającymi włoskami, w górze gałęzista, liście sercowate, dolne długoogonkowe, górne prawie siedzące. Nibyokółki kwiatowe we wzniesionych przerywanych kwiatostanach. Korona niebiesko fioletowa, wewnątrz z pierścieniem włosków. Dolne ramię łącznika pręcików1) zredukowane do szydlastego ząbka. Kwitnie niemal przez 2 miesiące – lipiec i sierpień. Nektarnik okołozalążniowy, z dużym zgrubieniem od strony brzusznej kwiatu, wydziela nektar bardzo obficie. Na powierzchni 1m kwadratowego plantacji można nieraz widzieć do 80 pszczół. Jeden kwiat wydziel ok. 2mg nektaru dziennie, a wydajność miodową z hektara ocenia się na 600kg.
Szałwia najlepiej rośnie na glebach gliniastych, zasobnych w wapń, można ją jednak znaleźć na piaszczystych nasypach kolejowych. Porasta suche zbocza, miedze i przydroża. Rozmnaża się ją łatwo z nasion sianych jesienią lub na wiosnę. Ponieważ zwierzęta nie jedzą szałwii, można ją więc siać lub sadzić na różnych nieużytkach, nie obawiając się , ze zostanie zniszczona.
(Źródło: M. Lipiński, „Pożytki pszczele, zapylanie i miododajność roślin”)
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
|