Koniczyna perska - roślina jednoroczna, mało odporna na długotrwałą suszę. Wymagania glebowe ma podobne jak koniczyna czerwona. Do dobrego nektarowania konieczne jest zasilenie jej borem oraz molibdenem. Wysiewa się ją na odchwaszczoną glebę od połowy kwietnia do połowy maja w ilości 15-20 kg na hektar. Intensywnie nektarodajna roślina z kwiatostanami umożliwiającymi dostęp do nektarników dla każdej rasy pszczół. Odrastająca po sianokosie zaczyna szybko kwitnąc dlatego warto kosić ją jesienią około trzech tygodni przed spodziewanym brakiem pożytków. Pszczoły oblatują ją nawet do połowy października zbierając z niej wziątek składowany na rozwój wiosenny. Kilkakrotnie koszona po kwitnieniu szybko się krzewi i daje do 80 główek kwiatowych na metrze kwadratowym. Wydajność miodowa waha się od 100 do 150 kg z hektara.
