O rozczerwianiu po lipie czy raczej odnowieniu populacji pszczół pisała dr Wanda Ostrowska , która miała pasiekę akademicką w Siejniku koło Olecka, czyli na Mazurach. To było 50 lat temu i nic się nie zmieniło w tym zakresie, co najwyżej na gorsze. Po lipie lokalne pszczoły wstrzymywały czerwienie , wznawiały je w połowie sierpnia i szły do zimowli małymi rodzinami. Tak do dziś żyje w puszczy pszczoła augustowska, bo lipa to w lesie główny pożytek po którym nic nie ma, bo puszcza to piaski i jeziora.
Ja po lipie podkarmiam pszczoły , ale mam do tego bardziej wyrafinowaną teorię niż samo odnowienie populacji. Podanie syropu stwarza moim pszczołom złudzenie pożytku i nawet w tej pustyni znajdą jakieś resztki pyłku czy nieliczne, nektarujące rośliny. W ten sposób poprawiam jakość zapasów , które dorównują naturalnie pozyskanym przez dzikie pszczoły. Nie trzeba chyba dowodzić ,że to co innego niż szybkie zalanie syropem czy inwertem pod koniec września, kiedy już nic wtedy nie doniosą z pola , a w przypadku syropu inwertowanie jest słabe z wielu powodów.
Ja widzę różnice na wiosnę , w sile , witalności i zdrowiu rodzin. Skoro i tak nic nie biorę po lipie to dlaczego nie zakarmiać wcześniej ? Przy mniejszym udziale cukru ? A czasem uda się pszczołom "samozakarmić " kapryśnym , w dużej mierze losowym pożytkiem jakim jest w moich warunkach nawłoć. Ja nie tylko wierzę, ja widzę zasadniczą różnicę. Ale na południu jesień nie przychodzi tak szybko , może nie ma okropnej suszy sierpniowej od lat i takie postępowanie nie daje mierzalnych efektów. Co kraj to obyczaj
jak żyć panie pszczelarzu jak żyć 
PK
