Witam,
Tak przy okazji tego wątku , te ule to po moim dziadku wybudowane w czasach PRL-u z odpadów w Stoczni Warskiego (byłej Szczecińskiej). Mają już ponad 30 lat , a po renowacji z tego roku wyglądają jak na załączonym obrazku. Jest to warszawiak poszerzony ze ścianami ocieplonymi styropianem. Jedyne co to musiałem podciąć nogi gdyż już były spróchniałe od spodu dlatego stoi na cegłach. Ul wewnątrz wypalałem za pomocą butli z propan-butanem z użyciem palnika.
Zewnętrzną starą warstę farby też opalałem palnikiem i usuwałem farbę na gorąco skrobakiem. Następnie szlifowałem szlifierką oscylacyjną (zakup 150 zl ) , potem uszczelniłem łączenia deseczek uszczelniaczem do drewna , zabezpieczyłem drewnochronem i pomalowałem farbą. Jak widać pszczółki zaakceptowały nowy domek ponad 30 letni (budowany przez mego dziadka).
. To są raczej ule stacjonarne w sam raz na ogródek działkowy. to pierwszy z serii do renowacji. Praktycznie wszystkie jakie mam są stare do odnowienia.
. Jeszcze z 5 takich warszawiaków po dziadku mam do renowacji. Powiem tyle: podoba mi się ta konstrukcja i wygoda pracyy. Nic nie trzeba zdejmować nakładać. Wiem przeciwnicy warszawiaków za chwile się odezwą. Rozumiem typ ula nie jest już taki popularny i raczej odchodzi w zapomnienie, no ale jeśli ma się ule po dziadku który sam je robił to serce boli je wywalić jeśli jeszcze posłużą pszczółkom i mi również. Mam do nich sentyment ( pamięć po dziadku ). Dla odmiany powiem też ze i wielkopolskich też kilka trzymam. Niestety też renowacja je czeka.
