|
Widzę, że debata o wodę jest bardzo obszerna.
Przejdźmy więc do początku.
Mieszkam w górach. Rodzinom staram się maksymalnie przyspieszyć rozwój, jak to tylko jest możliwe. Rodziny staram się zimować silne. W wielu regionach, gdy pszczoły są już po oblocie, u mnie dopiero kończy się topnienie śniegu.
"Góry", to taki nietypowy na dzisiejsze czasy mikroklimat. Wielu zapewne zauważyło, że na terenie naszego kraju, w wielu regionach zanikło przedwiośnie. Mamy zimę i od razu przeskok w można by rzec lato. Ale czy jest tak wszędzie? Otóż niestety nie zupełnie.
O ile jestem w stanie zwiększyć ilość składanych przez matki jaj, stymulując pożytek, dodając ramka z pierzgą, obracając, czy rotując korpusami, o tyle nie jestem w stanie oszukać pogody i klimatu.
Załóżmy teraz, że w dzień jest ciepło, pszczoły mogą sobie na spokojnie latać w pobliżu pasieczyska, zastymulowane karmią matkę, która składa ileś tam jajeczek, z tych jajeczek wykluwają się larwy. Niby oczywista oczywistość. Odchowywany czerw potrzebuje odpowiedniej temperatury, wilgotności. Stałego mikroklimatu. Potrzebna jest tu woda również do picia, zarówno dla czerwiu, jak i samych pszczół. Pszczoły tę wodę pobierają w dwojaki sposób. Pobierają skroploną w ulu, a także przynoszą z zewnątrz. Są dostępne różne tabelki w książkach i necie, pokazujące i obrazujące "przeciętne" zużycie wody, w danym okresie, przez "jakąś tam" rodzinę pszczelą. Ponieważ te dane są szacunkowe, nie będę się w nie zagłębiał, jest to akurat dla mnie mało istotne. Istotne jest w niej natomiast to, że im jest większy niedobór wody generowanej w środowisku ula, tym częściej pszczoły muszą wylatywać na zewnątrz, by ją donieść, w celu uzupełnienia niedoboru. Nie są to na początku jakieś kosmiczne ilości, jest to kilka-kilkanaście-kilkadziesiąt mililitrów. Ta ilość się systematycznie zwiększa, wraz z rozwojem całej rodziny i wzrostem temperatur na zewnątrz.
Teraz załóżmy sytuację, że w dzień jest kilka-kilkanaście stopni, pszczoły mogą sobie latać. Przychodzi noc. Łapie przymrozek. W moim rejonie, niejednokrotnie bywało tak, że tafla lodu, w nawet lekko zacienionych miejscach, studzienkach, wiaderkach, szron na trawie, okolice strumyka, kałuż itd itp po przymrozku były zlodowaciałe do popołudnia - mniejsza już o godzinę, nie wnikajmy. Zamarznięte placyki, znajdujące się na słońcu roztapiały się nieco szybciej. Pszczoły miały dwa wyjścia. Przebidować albo lecieć. No część na pewno poleciała. Z tej części jakaś tam ilość nie wróciła, krzepnąc z zimna. Mógłbym porobić tutaj zdjęcia skrzepłych przy wodopojach pszczół, no ale, najzwyczajniej jak znam życie mi się nie będzie chciało. Teraz mam czas na pisanie. Później nie wiem co będzie. Dla mnie strata pszczoły, zbieraczki (czy karmicielki), jest w okresie wiosny nie do odrobienia. Ta pszczoła w chłodne noce generuje ciepło, za dnia może - jeśli jest taka możliwość - przynieść cenny nektar i pyłek z krokusów, śnieżyc, wierzby, czy nawet z leszczyny (rzadko ale się zdarza i u mnie pyłek z tego). Strata każdej pszczoły wczesną wiosną, jest więc stratą i pokarmu, energii, budulca, warunków termicznych w ulu, a już najbardziej jest stratą czasu w rozwoju rodziny pszczelej - jak widać jestem pazerny. Jeśli jest możliwość przedłużenia żywotu, dla dajmy na to 400-500 pszczół w rodzinie, to dlaczego nie mam z takiej możliwości skorzystać? Na chłopski rozum, przecież muszę zadbać o swoją własność.
Odnośnie selekcji, w czasie lotu do wodopoju. Rozgraniczmy tutaj pszczołę starą, od młodej. A te jeszcze rozgraniczmy na pszczoły zdrowe i chore.
Chora, to chora. Pszczoła chora nie naraża rodziny. Wylatuje i ginie poza ulem. Jeśli rodzina cierpi na chorobę zjadliwą, to choruje cała, albo większość pszczół w kolonii, bronią się one w tedy przed ty, z różnym skutkiem. Nierzadko rodziny muszą całe opuścić ul i znaleźć sobie nowe miejsce zamieszkania. Od tego jest pszczelarz, właściciel pszczół, aby chorobę zdiagnozować i pszczołom pomóc. Można tutaj jeszcze dodać, że są pewne okresy w roku, kiedy następuje wręcz wygaszenie objawów chorób, bo jest tak duże natężenie rozwoju rodzin pszczelich, że młode pokolenie sobie z większością paskudztw radzą. Rodzinom pszczelim trzeba pomóc wejść w ten rozwój.
Selekcja pszczół zdrowych, czy to starych czy młodych, jest tutaj niezasadna. Każda z tych pszczół zawsze pełni jakąś rolę w ulu, jakąś rolę w rodzinie. A niech nawet sobie żyje jeszcze te trzy, cztery dni. Niech sobie nawet i żyje i 1 dzień. Jest to dalej istotna i ważna siła robocza dla rodziny, która może, ale nie musi być wykorzystana dla jej dobra. Im dłużej wiosną taka pszczoła pożyje wiosnom, tym lepiej dla ogółu, bo ogół nie musi wytypować kolejnych osobników, by te zastąpiły niedobór tej siły roboczej w ulu. Po krótce rodziny wypychają wtenczas pszczoły młode do prac w polu. A przecież one mogłyby jeszcze posiedzieć sobie w ulu, grzać gniazdo, sprzątać, odsklepiać pokarm, odchowywać czerw.
Straty wyżej opisane nie są kosmiczne, ale są. a każda strata jest nieekonomiczna i może prowadzić do spowolnienia rozwoju, zwłaszcza w rodzinach słabszych. Nieekonomiczne jest również trzymanie w pasiece rodzin słabych. Te lepiej łączyć, chyba wiadomo z jakich względów. Nie będę tutaj już wchodził w kwestie, kiedy do poidła przyleci "chora" pszczoła i zainfekuje pozostałe. Albo kupka pszczela z nosema apis wpadnie do tej wody. Sam korzystam z poidła, ryzyko jest zawsze.
Co do samego podawania rodzinom wody. Na samym początku, starcie, można dać nawet samą folię na wierzch gniazda. Tam się para skropli i do pewnego okresu pszczołom starczy. Kolejne dawki, ja przynajmniej, proponuję dawać również na górę ramek, do słoika, a ten słoik dodatkowo ocieplić. Powód jest prosty. Ekonomia. Pszczoły generują ciepło. Ciepło uchodzi ku górze, ucieka szczelinami, cyrkuluje. Ośrodek zbudowany z wody dobrze pobiera ciepło z otoczenia. Jeśli ono ma uciec górą, to niech tą wodę podgrzeje, nawet o 1 stopień, ale to zawsze coś. Dodatkowo woda w słoiku u góry, z odwróconym wierzchem ze słoika nie paruje, rzadziej trzeba ją uzupełniać. Słoik ocieplony oddaje ciepło mniej intensywnie (dłużej je trzyma), jest więc większa szansa, na podgrzanie cieczy i utrzymanie tejże temperatury. Pszczoły pobierając cieplejszą wodę, muszą włożyć mniej pracy w jej ogrzanie, mniej Energi z pokarmu zużywają. Mniej schładzają swój organizm. Mniej się spracowują. Zmniejszony nakład energetyczny prowadzi do dłuższej ich żywotności w trudnym okresie wiosennym, a pozytywne tego skutki już wyżej opisałem.
Co do pokrywki, to plastykowa, z kilkoma otworkami. Nie dużo otworków, małej średnicy. Jak otworków będzie dużo, lub będą miały dużą średnicę, siły spójności cieczy ulegną rozkładowi i pokrótce mówiąc zafundujecie pszczołom prysznic w gnieździe. Dlaczego plastykowa, a nie metalowa? Proste. Metal jest zimny, ostre krawędzie dodatkowo mogą spowodować kaleczenie pszczół. Plastyk ma mniejsze ciepło właściwe, gorzej przewodzi ciepło, ale wraz z otworkami wystarczy to na ogrzanie płynu w słoiku. Dodatkowo na powierzchni plastyku będzie się jeszcze zbierać para wodna ze środowiska ula.
Ustawienie naczynia z wodą na spodzie dennicy jest według przynajmniej mnie nieekonomiczne. Woda paruje, trzeba ją częściej uzupełniać. Pszczoły pobierają chłodniejszy płyn, zużywają więcej energii na jej ogrzanie, spracowują się bardziej. Dodatkowo nieekonomiczne jest chłodzenie się wody przewiewem powietrza z wylotka. Można powiedzieć , że jest to robota głupiego, ponieważ woda jako ośrodek odbiera ciepło z otoczenia, a cyrkulacja powietrza z wylotka odbiera ciepło z wody, na to idzie niepotrzebnie zużyta energia cieplna. Jeszcze inny nieekonomiczny aspekt, woda parując w większe mierze jak potrzeba ze spotka dodatkowo ochładza gniazdo, nawilża powietrze, zawilgaca otoczenie - co za dużo wody, to też jak widać nie zdrowo.
Wodę można brać ze studni, bądź z kranu. Przegotowana wbrew pozorom najlepsza. Suplementy, makro, mikro elementy powinny jeszcze być w miodzie i pierzdze sprzed zimowli, o ile pszczółkom przed karmieniem nie wyczyściliśmy gniazda. Jak chcemy zakwasić środowisko ula, to po prostu dajemy małą dawkę wody z dodatkiem soku z cytryny. Zakwaszamy małymi dawkami, bo woda z sokiem z cytryny się po czasie psuje. Dawka powinna być pobrana przez noc. Nie wyciskamy całej cytryny na chama do słoika - z umiarem, mamy stworzyć środowisko kwaśne, a nie żrące. Kryształków kwasku cytrynowego osobiście nie stosuje, bo uważam, że naturalne, to naturalne i nie chce mi się pchać dodatkowej chemii do ula.
Pierwszą dawkę wody, możemy posłodzić, najlepiej miodem. Pszczoły chętniej ją pobiorą, przyzwyczają się, że mają źródełko w ulu. Cukrem unikam słodzenia - szkoda mi karmicielek.
Tyle pisania, a to tylko postawienie słoika w pajączku i okrycie go. No ale każdy robi jak uważa. Ja nikogo nie chcę uszczęśliwiać na siłę, a wręcz nie zamierzam tego robić. Każdy ma swój rozum, swoją teorię.
Ps. A teraz jak zachowa się ktoś, kto nie ma 1,2,3 czy 10 rodzin, a pasiekę 300 pniową? Będzie biegać ze słoikami z wodą? A może sama folia wystarczy, a potem radźcie sobie panny same?
_________________
"Mała jest pszczoła wśród latających stworzeń, lecz owoc jej ma pierwszeństwo pośród słodyczy." (Syr 11, 3);
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Więc jak wypiją jedną miarkę trzeba nalać następną i tak do wiosny. A ile wody zużwają pszczoły? Pewnie tyle ile Huck Norris robi pompek - wszystkie. 
