|
Nie wiem, czy było to już opisywane, ale kiedyś jeszcze stosowano ramki pułapki. Ramkę taka, to zwyczajna ramka, z tym, że w jednymdowolnym rogu ścinało się susz, taki trójkąt prostokątny o wymiarach 5x5cm. Pozwalało się ją pszczołom odbudować na komórkę, jaką akurat miały tam chęć pociągnąć. Matkę izolowało się wpierw w klateczce. Deska grubości 5z wywierconą w niej dziurą średnicy 3-4 cm, z obu stron zabezpieczona kratą odgrodową. Sposób umiejscowienia był taki. Odszukiwało się w ulu ramkę z najmłodszymi już wygryzionymi larwami, dawało się ją jako trzecią od końca w ulu, niezależnie od typu zabudowy. Ramkę za nią wyciągano, ostatnią w ulu z zapasami też pozostawiano. Starano się eliminować ramki z zapasami, możliwie miodem, bądź przenosić ramki z czerwiem w inne miejsce. W powstałą lukę, centralnie umieszczano klateczkę z matką, pozwalając pszczołom budować dookoła niej co tylko chciały. Jak był problem z umieszczeniem klateczki, to poświęcału się ten kawałek suszu na jednej i drugiej ramce i wtykało. Takie umieszczenie minimalizowało ryzyko utraty matki oraz chęć wymiany, budowy mateczników z powodu zmniejszonej ilości substancji matecznej. Matkę izolowano na okres 6 dni w klateczce. Następnie przenoszono ją do izolatora jednoramkowego. Izolator był prosty w konstrukcji, w górnej części z kratą odgrodową, coś ala Chmary, bo to też nie nowość, tylko propagacja. W izolatorze był susz z ramki pułapki. Matkę izolowano na okres 9-12 dni, po czym ramkę z suszem wymieniano na świeżą. Robiono tak 2 razy. Warroza mając dostęp tylko do tych komórek z czerwiem właziła w nie. Susz z czerwiem z tych ramek przetapiano. Zabieg wykonywany był jeszcze przed miodobraniem z lipy, po jego wykonaniu matkę uwalniano i pozwalano czerwić na pokolenie zimowe. W ulach był znaczący przyrost ilości pierzgi i miodu, a same rodziny wbrew pozorom szybko uzupełniały straty do pokolenia zimowego. Problematyczne jednak było jego stosowanie, a i pogoda wiecie jaka potrafi być. Do zabiegów nie nadawały się też wszystkie rodziny. Osłabione, słabe, z małą ilością pszczół i czerwiu słabły jeszcze bardziej.
Kolejną metodą było traktowanie pszczół, rojów, zsypańców powietrzem z ciepłą parą wodną. Warroza ma bardzo dobrze rozwinięty układ oddechowy i na odnóżach przyssawki, działające na zasadzie ciśnienie limfatycznego, a także aparaty czuciowe. Brało się szybkowar, albo inną aparaturę do uszlachetniania trunków. Wężyk w wydostającą się parą wodną zanużano odpowiednią ilością zwojów w zimnej wodzie. Na wykocie mierzono temperaturę tak, by była w granicach 45-48 stopni celcjusza. Pszczoły umieszczało się w rojnicy, 1/3 wysokości od góry obita szczelnie, wieko szczelne, pozostała część rojnicy oraz dno siatka o dużych oczkach. Stawiano na stojaku, a pod spód na ziemię dawano kartkę gazety posmarowaną olejem. Zabieg wykonywano przez 15 minut, po wcześniejszym zabraniu z roju/zsypańca matki, w miejscu osłoniętym od wiatru. Porażony układ oddechowy pasożyta, porażone aparaty czuciowe powodowały wzmożoną aktywność i niekontrolowany przepływ hemolimfy w przyssawkach na odnóżach. Pasożyt ucieka i odpada, spadając przez siatkę w dennicy trafia na kartkę z olejem. Po zakończeniu parowania pszczoły pozostawiano w spokoju na okres 2 godzin, potem kropiono roztworem syty 1/1, letnim, temp 20 stopni i oddawano im matkę. Skuteczność duża, ale i martwych pszczół dużo. Cały czas muszą być w bezwietrznym miejscu, temp ok 18-20 st C
Kolejny sposób, to kamfora stosowana również dawniej przy wszolince (pamiętam to świństwo). Kawałek kamfory owijało się w szmatkę, i przytwierdzało pineską do dna ula. Ramki rozsuwało, tak by przestrzeń uniemożliwiała pszczołom stykanie się pszczół na nich, z reguły gniazdo rozstawiało się na 2 korpusy. Robiono to po zakarmieniu, przy minimalnej ilości czerwiu, przez okres nocy, po czym ul składało się do kupy. Skuteczność mała, ale zawsze coś. Zabiegu się nie powtarzało, wcześniej stosowano walkę mechaniczną na ramkach pracy.
Kolejny sposób, to zwykły AMOL do pokarmu. 100ml na 10 litrów syropu 1:1 plus uczciwa ćwiartka spirytusu (250). Początkowo hartowano pszczoły podając dzień wcześniej mniejszą ilość, bardziej rozrzedzonego syropem roztworu. Sposób stosowany w rodzinach ze stwierdzonymi chorobami grzybowymi, w celu likwidacji przetrwalników, przy okazji podrażnia pasożyta. Nie zabija. Konieczność stosowania wkładki. 500ml co trzy dni.
A teraz ramka pracy. Ale jej ztosowanie, tak jak to Rosjanie proponowali, a do dziś stosowane w Niemczech. W ulu, w gnieździe nie powinno być jednej ramki pracy, a najmniej dwie. Najpierw wstawia się pierwszą ramkę pracy, jakoostatnią, bądź przedostatnią, od strony gdzie aktualnie jest najwięcej wygryzającego się czerwiu, pozwala pszczołom odbudować i zaczerwić przez matkę. Po 7 dniach wstawia się drugą, po przeciwnej stronie ula. Czerw wycina się regularnie przy przeglądach, co 9 dni, ale musi być zasklepiony. Ciekawy jest również sposób świętej pamięci kolegi kolopika, który dzielił ramkę taką na trzy i co przegląd tak wycinał, aby w jednym pionowym segmencie budowały, w drugim były jaja, w trzecim larwy-wabik.
Sumak octowiec. Wiechy kwiatowe zbierane podczas pełnego rozkwitu, suszone w przewiewnym miejscu bez dostępu światła, niszczącego substancje czynne. Do podkurzacza przy każdym przeglądzie, ale na dennicy cały czas wkładki z olejem, bo nie zabija, tylko podrażnia aparaty czuciowe. Rzygać się czasem chce podczas zabiegu, tak to działa.
Tytoń. Ale też nie byle jaki. Większość ma tak słabe działanie i małą ilość nikotyny, że się nie nadaje. Z krajowych papierosów nadają się wyłącznie "mocne". Nawet KORSARZ ma o wiele słabsze działanie. Również konieczność stosowania wkładki.
Uśpienie pszczół eterem, chloroformem. Pszczoły, bez matki umieszcza się w skrzynce, denko z siatki, zasuwane, jeden bok oszklony. Na spodzie podwójna ala klateczka z siatki do której wrzuca się wacik nasączony tymi środkami. Po uśpieniu wysuwa się zasuwkę z denka, mocno potrząsa. Pasożyty wypadają. Po wytrząśnięciu skrzynkę ustawia się pionowo, tak by siatka był od boku. U góry zawiesza się matkę w klateczce. Konieczność zapewnienia przewiewu, np przez wentylatorek. Duże ryzyko zaparzenia pszczół. Skrócenie żywotności pszczół. Nie stosuje się na pokoleniu zimowym.
Są to tylko niektóre sposoby, od dawna znane, ale nie nadają się zbytnio do pasiek większych, zbyt czasochłonne i często o niewystarczającej skuteczności, pasożyta jednak wolę likwidować tak, jak to robię dotychczas.
_________________
"Mała jest pszczoła wśród latających stworzeń, lecz owoc jej ma pierwszeństwo pośród słodyczy." (Syr 11, 3);
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Sto lat Przyjacielu!!! 
