|
fragment z Pasieki 03/2004 na temat Robinii akacjowej
"Wróćmy jednak do biologii kwitnienia tej wspaniałej rośliny miododajnej. Pojedyncze kwiaty robinii rozkwitają w ciągu całej doby, tzn. nowe kwiaty pojawiają się również w nocy, ale główna ich masa rozkwita w dzień. Żyją około 4–5 dni. Wydzielanie nektaru rozpoczyna się już w pąku i trwa przez pierwsze 3 dni życia kwiatu.
W następnych dniach nektaru w kwiatach ubywa stopniowo, ale bardzo powoli i w kwiatach zwiędniętych, nie odwiedzonych przez owady, znajduje się jeszcze około 50% całkowitej ilości cukrów wydzielonych w nektarze. 10 kwiatów wydziela w ciągu swojego życia od 12 do 22 mg cukrów. W klimacie cieplejszym ilości cukrów są nieco wyższe, bo od 14 do 30 mg z 10 kwiatów. Zakładając, że koncentracja nektaru wynosi 50%, jeden kwiat dostarcza od 2,5 do 6 mg surowca miodowego, czyli nektaru. Nic więc dziwnego, że na kwitnących drzewach robiniowych nie słychać brzęku pszczół.
Kwiaty jednodniowe nie są jeszcze masowo odwiedzane przez pszczołę miodną, ponieważ duża sztywność płatków kwiatu (korony) nie pozwala owadom dostać się do głęboko ukrytego nektaru. W naszych badaniach kwiaty jednodniowe dostępne dla owadów zawierały około 80% tej ilości cukrów, jaką stwierdzano w kwiatach izolowanych w tym samym wieku. Dopiero kwiaty 2–3-dniowe, które przy ciepłej pogodzie zwykle tracą już turgor, mają nektar bardziej dostępny dla pszczoły miodnej.
Wówczas może ona sięgać do nagromadzonego wcześniej nektaru. Przy tak dużych porcjach nektaru z jednego kwiatu pszczoły teoretycznie potrzebują odwiedzić od kilkunastu do kilkudziesięciu sztuk, by napełnić sobie wole. Przy innych gatunkach pszczoła w tym celu musi zajrzeć nawet do kilkuset kwiatów. W związku z tym zbieraczki spędzają na jednym kwiecie dużo czasu, aby najpierw, czasem z wielkim trudem, dostać się do nektaru, a potem wyssać jego dużą porcję.
Tym sposobem poznaliśmy już tajemnicę cichej pracy pszczół na kwiatach robinii. Jednak jej efekty możemy zobaczyć dopiero w ulu. Podczas pełni kwitnienia robinii, przy sprzyjającej pogodzie, rekordowe dzienne przybytki ula na wadze sięgają nawet 10 kg. Przy takich przybytkach zbiór miodu rzędu kilkudziesięciu kilogramów z rodziny nie wydaje się zbytnio szokujący. Tak wysokie zbiory miodu robiniowego uzyskiwano na Ukrainie. W warunkach Polski, gdzie robinia nie występuje w zwartym drzewostanie (poza lasem robiniowym w Cigacicach), wielkości te są odpowiednio niższe i bardzo zależne od pogody. We wspomnianym lesie o powierzchni około 150 ha przy obsadzie 10 rodzin pszczelich na 1 ha dzienne przybytki wziątku w ulu wynosiły w kulminacyjnym okresie około 6 kg, a zbiory miodu wahały się od 7 do 25 kg.
"
pozdr
Tomasz
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
oj bedzie się działo hehe